Dank je, Rolande.


Rolande Van der Paal

Tijdens de voorbije 20 jaar is coloratuursopraan Rolande Van der Paal één van de pijlers geweest in de orkestmissentraditie.

Ze schitterde in de grote Haydnmissen: zo maakte ze met Emeritus-kapelmeester Frans Dubois een mooie opname van de Nelsonmesse, een document dat een levende getuige blijft van de al jarenlange hoge kwaliteit van het muziekleven in Sint-Paulus. Maar bovenal wordt Rolande Van der Paal vereenzelvigd met haar “O Beata Mater”. Als geen ander gaf zij uitdrukking aan de diep ingetogen beleving die dit prachtige lied van August De Boeck veronderstelt – met planerende pianissimi, met een subtiele sottovoce die naar adem deed snakken. Reikhalzend werd er bij het eind van de op zich bijzonder mooie ‘Messe Solennelle’ van Charles Gounod, uitgekeken naar het moment waarop die eerste woorden weerklonken: ‘O Beata Mater’. In de erop volgende, hoogromantische respons gaf deChorale steeds het beste van zichzelf om het élan van Rolandes vertolking te volgen.

Rolande Van der Paal was niet alleen een ster aan het firmament van Sint-Paulus. Zij was een Koningin van de Nacht in Mozarts Zauberflöte die haar rol met glans vertolkte op internationale podia. Zij was bovendien een artieste die door hedendaagse componisten op handen werd gedragen. Haar creaties van werk van o.a. Serge Verstockt waren ronduit indrukwekkend. De grote, ranke sopraan had bovendien een enorme podiumprésence. Naast een grote kunstenares, is Rolande een minzame, zachte maar zeer sterke persoonlijkheid, een diva zonder de capsones die de term
veronderstelt, een “grande dame” die door alle Sint-Paulus musici en zangers op handen werd gedragen.

Hulde aan een grote zangeres, aan een fijne persoon, die na een indrukwekkende carrière zelf heeft beslist om de fakkel aan een volgende generatie door te geven.

– Wilfried Van den Brande, intendant

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *